Al wekenlang heb ik het beeld in mijn hoofd van een lachende man met een baard en een aureooltje rond zijn hoofd gefotoshopt. Telkens weer word ik er vrolijk van.
Het is het beeld van Karl, een volgende gast die zich aandient.
Met Karl speel ik een thuiswedstrijd. Hij komt uit het noorden van ons land.En niet zomaar het noorden, uit Groningen, mijn eigen provincie.
Ik heb er zin in hem te ontmoeten.
Aan het eind van deze zaterdagmiddag verwelkom ik hem. En even later zitten we aan de thee met wat lekkers en praten alsof we elkaar al jaren kennen. Zoveel gespreksstof. Over onszelf, over hoe we in het leven staan en over nog zoveel meer. Maar ook al is de toon soms serieus, altijd is er een ondertoon van humor en vrolijkheid. Want over humor beschikt Karl volop. Vrolijk is hij ook. En creatief.
Hij vertelt over zijn passie. En zijn passie is doen wat hij leuk vindt. En dat is drummen. Drummen in een band. Maar het is ook toneelspelen. Met “Theater op het water”vormt hij een varend toneelgezelschap. Hij speelt op Oerol en maakt deel uit van een cabaretesk zangduo.In alles wat hij doet en zegt voel je zijn creativiteit en humor.
Wat word ik hier vrolijk van.
Ik zie ze voor me, de drie “Heren van het Padje”, waarvan hij deel uitmaakt. Met nog twee andere mannen bewoont hij een anti-kraak pand. Maar niet zomaar eentje. Het is een anti-kraak van monumentale gebouwen. Ik zie foto’s van een prachtig gebouw, een monumentale herenboerderij, gelegen aan het Padje… “De Heren van het Padje… zo noemen wij ons…”
Na het eten gaan we de stad in. Borden langs de kant van de weg kondigen al wekenlang aan dat deze avond de Cultuurnacht van Roermond zal plaatsvinden.
Even later lopen we een uitgestorven stad binnen. Slechts een handjevol mensen luistert naar een zanger met zijn gitaar die zijn uiterste best doet zijn publiek te vermaken. Verderop laat een schilderes haar kunsten zien. Ze heeft alle ruimte om te schilderen en wordt door niemand gestoord. Zo wandelen we verder. Ergens komt muziek vandaan. Limburgse volksmuziek, een zangeres die op straat voor nog enig vertier zorgt. Wat verderop vangen we de klanken op van doedelzakspelers. Als we kijken waar die vandaan komen, zien we in de verte vier troosteloze doedelzakspelers in een doodse straat… De Cultuurnacht van Roermond…Die zich zeker niet op straat afspeelt… Deze trieste en troosteloze aanblik brengt tegelijk ook de vrolijke noot. We kunnen de humor er ook wel van inzien en hebben samen plezier.
De avond brengt ons uiteindelijk bij de Munsterkerk. De deuren staan uitnodigend open en even later worden we echt opgenomen door de Cultuurnacht. Want ja,ook deze kerk maakt er deel van uit. De deken van de kerk begint juist aan een rondleiding en wij sluiten aan. Een deken vol humor,die ons, hoe ondeugend, brengt naar alle verborgen, maar vooral ook verboden plekjes van zijn kerk. Vol enthousiasme vertelt hij ons over de geschiedenis van de kerk, over de bouwkunst, de kerkkunst en nog zoveel meer. Wij worden meegesleept in zijn enthousiasme. Hij neemt ons mee naar boven,waar we een prachtig zicht hebben over de hele kerk. En nadat hij alle ins en outs van het orgel heeft vertelt kruipt hij er zelf achter en trakteert ons op een bijzonder concert. Een bijzondere afsluiting van een wonderlijke avond.
En wij sluiten de avond even later af met een lekker glas wijn.Het is gezellig en er is nog zóveel gespreksstof. Voor we er erg in hebben slaat de klok middernacht. Bedtijd. Morgen is het een lange dag voor Karl. Er wachten hem 34 km aan wandelpad voor hij in Weert de trein richting noorden zal nemen. Waar de bus de Heer uiteindelijk weer naar zijn Padje zal brengen.
Couchsurfing 